Je hebt er uren aan gewerkt. Je beleidsstuk is klaar: alle informatie klopt, de zinnen lopen lekker, de deadline is gehaald.
Maar dan gaat het naar het MT, of naar het bestuur. Misschien zelfs al naar de raad.
En ineens komen er vragen en misverstanden, en zelfs weerstand.
Hoe kan dat?
Waarom je zelf de fout niet meer ziet
Zodra je te lang aan een tekst werkt, zie je niet meer wat er echt staat. Je weet wat je bedoelt, dus lees je daar automatisch overheen. Bovendien ben je door en door bekend met de inhoud, dus je vult dingen onbewust in.
Dat geldt dubbel bij beleidsstukken:
– Je bent inhoudelijk betrokken
– Je hebt eindeloos afgestemd
– Je kent alle ins en outs
En dan zie je dus niet meer:
– waar je redenatie ineens een sprongetje maakt
– waar jargon de overhand neemt
– waar je een essentiële stap overslaat
Wat een frisse lezer wél ziet
Iemand die je tekst voor het eerst leest, ziet direct waar het schuurt.
Bijvoorbeeld:
– “Waar begint dit verhaal eigenlijk; wat is het probleem?”
– “Dit stuk over ‘verbinding’ snap ik niet goed – wie doet hier wat?”
– “Deze alinea voelt als een omweg; hoort die hier wel?”
– “Dit klinkt wollig; kun je het ook concreet zeggen?”
Een goede meelezer wijst niet alleen op spelfouten, maar op onduidelijkheden in opbouw, toon en logica. En juist die zorgen in beleidsstukken voor gedoe: extra vragen, trage besluitvorming of verlies van draagvlak.
Wie kies je als meelezer?
Het helpt als je iemand kiest die niet direct betrokken is bij de inhoud. Denk aan:
- een collega van communicatie
- een beleidsadviseur van een andere afdeling
- een samenwerkingspartner die gevolgen merkt van je plan
- of zelfs je buurvrouw die uiteindelijk met jouw beleid te maken krijgt
Kortom: iemand die lijkt op je eindlezer, maar nog fris naar je stuk kan kijken.
Wat vraag je diegene?
Wees helder in je vraag. Vraag niet alleen: “Wil je ‘m even lezen?”
Vraag liever:
– Wat snapte je niet meteen?
– Waar moest je twee keer lezen?
– Wat zou jij anders formuleren?
– Wat denk je dat ik bedoel met dit stuk?
Je zult versteld staan van wat eruit komt.
Tot slot: liever één goede lezer dan tien halve
Een laatste check hoeft niet groots of ingewikkeld te zijn. Een kwartiertje met een kritische meelezer levert vaak meer op dan eindeloos schaven in je eentje, of aan meerdere collega’s uit je team vragen ‘of ze nog even mee willen lezen’.
Dus: vóór je op verzenden klikt, plan dat ene moment in. Je beleidsstuk wordt er helderder van.
Reactie plaatsen
Reacties