Beleidsstukken staan er vol mee: vaagtaal en containerbegrippen. Denk aan woorden als sociale basis, het voorliggend veld, integrale aanpak of verbinding. Het klinkt beleidsmatig en iedereen knikt instemmend.

“Dat is toch jip-en-janneke-taal?”

Misschien herken je dit: je leest een beleidsstuk en komt zinnen tegen als “Er wordt ingezet op het faciliteren van de sociale basis.” Je leest het nog eens. En nog een keer. Maar wat staat er nou eigenlijk? Wie doet wat? En wat gaat er concreet gebeuren?